Return from Patagonia
Door: Marjo
Blijf op de hoogte en volg Marjolein
04 Mei 2008 | Chili, Pucón
Na bijna twee maanden radiostilte wordt het wel weer eens tijd voor een update leek me zo…:) Het feit wil dat elke dag zo gevuld is met leuke dingen dat ik er gewoon niet aan toe kom om achter de compu te kruipen. En als ik de rust eens vind, zit ik meestal in een bergdorp waar of het woord internet nog niet doorgedrongen is of waar het halve hostel op de loer ligt om een plekje achter de pc te bemachtigen..
Na mijn eerste week terug in BsAs na onze trip naar Salta heb ik een week plat gelegen. Klachten: MOE!!! Bloed laten prikken in het ziekenhuis (na acht keer van het kastje naar de muur te zijn gestuurd), diagnose: niks te vinden. Remedie: slapen. De vrouwelijke arts bekeek de uitslag van mijn bloedonderzoek en zei: weet je wat jij moet doen, lekker tango gaan dansen! Ik kon dat mens wel over d’r bureau heentrekken…Ongelooflijk maar waar, ik was zelfs te moe om te eten (en dat zegt wat J) en heb een week lang ongeveer 22 uur per dag geslapen. Daarna langzaam aan weer op de been en met Riek een korte week naar Uruguay vertrokken.
Allereerst afgereisd naar Punta del Este, het San Tropez van Zuid Amerika waar alle rijke Argentijnen hun kont in het zand parkeren. Althans in januari. En niet in maart. Sterker nog, in maart is er geen hond en zijn praktisch alle winkels en resto's gesloten. Maar niet getreurd, action strikes when least expected: We zijn wijn gaan drinken in een waanzinnig Gaudi aandoenend hotel in the middle of nowhere. Lui als we waren de heenweg met de taxi, maar nee, terug zouden we wel de lokale bus nemen. Het dorpje uitgestiefeld in het pikkedonker om aan de kant van de snelweg te wachten op de bus. Na een half uur zagen we de koplampen van de bus oplichten, twee keer naar ons knipperen en met een rotsnelheid voorbij scheuren. Wij bleven verbijsterd en vervolgens vloekend achter. Tot op de dag van vandaag nog steeds geen idee waarom die eikel is doorgereden.
Teruglopen naar het dorpje was optie 1, liften optie 2. Riek twijfelde geen moment bij de eerste auto die voorbij kwam en sprong de weg op. Ik was iets minder enthousiast, want de auto was uit een bouwjaar van minstens tien jaar voor mijn bouwjaar en wekte niet de indruk de volgende bocht te halen. In het wrak zat een vriendelijke vrouw die ons wel in Punta zou afzetten. Nog geen vijf minuten later waren we uitgenodigd voor de verjaardag van een vriend van haar en een kwartier laten stonden we in de supermarkt om een kado te kopen voor een gepensioneerde vent die we nog nooit hadden gezien. Het bleek die dag de dag van de gnocchi te zijn, een oude Uruguyaanse traditie die stamt uit de tijd dat de mensen vroeger aan het eind van de maand geen rooie rotcent meer hadden en noodgedwongen van hun laatste aardappel wat gnocchi in elkaar knutselden. Om een lang verhaal kort te maken: we hebben daar de heerlijkste gnocchi ooit gegeten, werden in het gezelschap opgenomen alsof we familie waren en hebben tot diep in de nacht drankjes met onze nieuwe vrienden gedronken. Later kwamen we erachter dat een van de aanwezige vrienden van de jarige Job de minister van Toerisme o.i.d. was., terwijl een kamer verder de andere helft van het gezelschap zich de ziekte in aan het blowen was.. Grote contradictie..
Na Punta afgreisd naar een van de meest idyllische plekken waar ik ooit geweest ben, Punta del Diablo. Een heel lieflijk klein havendorpje, waar buiten het seizoen om helemaal niks gebeurt. Ons hotel lag op een duinpan met een waanzinnig uitzicht op de zee. De dagen hier hebben we gevuld met een Australische en een Belgische met bruin bakken op het ministrand, zwemmen in de zee en het eten van verse inktvis en cazon, een soort minihaai. Al met al een korte maar onvergetelijke trip!
Teruggekomen in BsAs leek het me wel eens tijd worden om mijn Spaans op te vijzelen en heb twee weken Spaane les genomen. Mijn klasje bestond uit een homofiele Italiaanse designer (kan ook niet anders natuurlijk) die elke volzin volpropte met Italiaans ipv Spaans en een laidback Hawaiaan die er werkelijk de ballen van snaaide en na twee weken les nog steeds geen werkwoord kon vervoegen. Genoeg hilarishce momenten dus, helemaal aangezien de meeste onderwerpen die aan bod kwamen gebaseerd waren op onze dagelijkse beslommeringen. We weten nu dus heel goed hoe we in het Spaans het lekkerste eten kunnen bestellen, uit te vogelen waar de beste discotheken zitten, hoe duidelijk te maken dat je een gigantische kater hebt en hoe je het beste een Argentijn kunt versieren of van je af kunt slaan. We hebben de cursus beeindigd met galgje, waarbij de Hawaiaanse galg aan een palmboom hing en de Nederlandse aan een molen. Jullie snappen dat het niveau tot het dieptepunt gedaald was..
Tijdens de cursus heb ik in hetzelfde hostel gezeten in hartje Palermo waar we al gauw een leuke groep om ons heen verzameld hadden. In mijn kamer was de EU goed vertegenwoordigd met een Belgische, Francaise, hubsche Deutsche en ik. Erg veel lol gehad, veel drankjes gedaan en veel uit eten geweest. Geloof me, in Buenos Aires is het elke dag feest. Na hier bijna drie weken gebleven te zijn leek het me beter voor mijn verdere reis en voor mijn gezondheid het feestgedruis achter me te laten en te beginnen aan mijn trip.
Aangezien het hier winter wordt, heb ik besloten zo snel mogelijk naar het zuiden af te reizen voordat het echt te koud wordt. Ik heb een vlucht genomen van BsAs naar El Calafate, een stadje in het zuiden van Argentinie in Patagonie. Dit dorp dient vooral als uitvalbasis naar nabijgelegen Perito Moreno, een van ‘s werelds meest bekende gletsjers, 60 meter hoog en met een oppervlakte van ca. 1600 vierkante kilometer. Wat verder deze gletsjer vrij uniek maakt is haar dynamische karakter: de gletsjer verplaatst elke dag een paar meter.
Vanuit Calafate heb ik een trekking gemaakt naar de gletsjer, waarbij we naast 100 fotomomenten als kersje op de taart een stuk op het ice gehiked hebben met speciale ‘ crampons’ onder onze schoenen. Onvergetelijk. Verder heb ik een dagtrip per boot gemaakt naar twee andere glaciers, Upsala en Spegizzini. Ongelooflijk bizar om per boot te zigzaggen tussen de gletsjers. Dan pas merk je hoe indrukwekkend de natuur kan zijn. Verder op de boot een groep doldwaze Colombianen ontmoet en whiskey met ze gedronken om de kou uit onze ledematen te verdrijven.
Calafate zelf is vrij toeristisch, belachelijk duur en niet heel bruisend. Mijn hostel was echter een van de beste en leukste waar ik ooit heb gezeten waardoor ik mijn verblijf met twee dagen heb verlengd en met een Ier, Australier en een Nederlander de dagen heb gevuld met rondlopen in het stadje, uitslapen en koken onder het genot van een glas wijn en twee op de gitaar pingelende maatjes.
Vervolgens naar een klein dorpje in de buurt van Calafate afgereisd, El Chalten, de bakermat voor hikend volk. Ietwat met tegenzin begon ik op mijn hardloopschoenen aan de eerste klim, me afvragend waarom ik me in godsnaam voor de lol een berg zou opstorten en in het zweet en in de blaren zou werken. Verrassend genoeg vond ik het fantastisch en in plaats van de geplande drie uur hiken hebben we er nog een goede vier uur aan vastgeplakt, zodat we in het donker met een zaklamp struikelend over de rotsen en de wilde zwijnen uiteindelijk gesloopt het dorp bereikt hebben. Een glas wijn en een bord ravioli hebben me nog nooit zo goed gesmaakt! Maar het gevoel wat over je heen glijdt als je eenmaal de top van de berg bereikt en het adembenemende uizicht ziet is fantastisch. Dus de smaak van het hiken goed te pakken gekregen en de dag erna weer een hike gedaan naar een andere bergtop (Fitz Roy) met een Amerikaan uit mijn hostel. ‘s Avonds weer terug naar El Calafate om me fysiek en mentaal voor te bereiden op een 30 (!!!) urige busreis naar Bariloche.
Hierover meer in een volgende update, want het verhaal is nu al ellenlang…
Hoorde dat de lente eindelijk is aangebroken in Nl en dat de terrassen alweer goed gevuld zijn! En hoe was Koninginnedag?
Besote!
Na mijn eerste week terug in BsAs na onze trip naar Salta heb ik een week plat gelegen. Klachten: MOE!!! Bloed laten prikken in het ziekenhuis (na acht keer van het kastje naar de muur te zijn gestuurd), diagnose: niks te vinden. Remedie: slapen. De vrouwelijke arts bekeek de uitslag van mijn bloedonderzoek en zei: weet je wat jij moet doen, lekker tango gaan dansen! Ik kon dat mens wel over d’r bureau heentrekken…Ongelooflijk maar waar, ik was zelfs te moe om te eten (en dat zegt wat J) en heb een week lang ongeveer 22 uur per dag geslapen. Daarna langzaam aan weer op de been en met Riek een korte week naar Uruguay vertrokken.
Allereerst afgereisd naar Punta del Este, het San Tropez van Zuid Amerika waar alle rijke Argentijnen hun kont in het zand parkeren. Althans in januari. En niet in maart. Sterker nog, in maart is er geen hond en zijn praktisch alle winkels en resto's gesloten. Maar niet getreurd, action strikes when least expected: We zijn wijn gaan drinken in een waanzinnig Gaudi aandoenend hotel in the middle of nowhere. Lui als we waren de heenweg met de taxi, maar nee, terug zouden we wel de lokale bus nemen. Het dorpje uitgestiefeld in het pikkedonker om aan de kant van de snelweg te wachten op de bus. Na een half uur zagen we de koplampen van de bus oplichten, twee keer naar ons knipperen en met een rotsnelheid voorbij scheuren. Wij bleven verbijsterd en vervolgens vloekend achter. Tot op de dag van vandaag nog steeds geen idee waarom die eikel is doorgereden.
Teruglopen naar het dorpje was optie 1, liften optie 2. Riek twijfelde geen moment bij de eerste auto die voorbij kwam en sprong de weg op. Ik was iets minder enthousiast, want de auto was uit een bouwjaar van minstens tien jaar voor mijn bouwjaar en wekte niet de indruk de volgende bocht te halen. In het wrak zat een vriendelijke vrouw die ons wel in Punta zou afzetten. Nog geen vijf minuten later waren we uitgenodigd voor de verjaardag van een vriend van haar en een kwartier laten stonden we in de supermarkt om een kado te kopen voor een gepensioneerde vent die we nog nooit hadden gezien. Het bleek die dag de dag van de gnocchi te zijn, een oude Uruguyaanse traditie die stamt uit de tijd dat de mensen vroeger aan het eind van de maand geen rooie rotcent meer hadden en noodgedwongen van hun laatste aardappel wat gnocchi in elkaar knutselden. Om een lang verhaal kort te maken: we hebben daar de heerlijkste gnocchi ooit gegeten, werden in het gezelschap opgenomen alsof we familie waren en hebben tot diep in de nacht drankjes met onze nieuwe vrienden gedronken. Later kwamen we erachter dat een van de aanwezige vrienden van de jarige Job de minister van Toerisme o.i.d. was., terwijl een kamer verder de andere helft van het gezelschap zich de ziekte in aan het blowen was.. Grote contradictie..
Na Punta afgreisd naar een van de meest idyllische plekken waar ik ooit geweest ben, Punta del Diablo. Een heel lieflijk klein havendorpje, waar buiten het seizoen om helemaal niks gebeurt. Ons hotel lag op een duinpan met een waanzinnig uitzicht op de zee. De dagen hier hebben we gevuld met een Australische en een Belgische met bruin bakken op het ministrand, zwemmen in de zee en het eten van verse inktvis en cazon, een soort minihaai. Al met al een korte maar onvergetelijke trip!
Teruggekomen in BsAs leek het me wel eens tijd worden om mijn Spaans op te vijzelen en heb twee weken Spaane les genomen. Mijn klasje bestond uit een homofiele Italiaanse designer (kan ook niet anders natuurlijk) die elke volzin volpropte met Italiaans ipv Spaans en een laidback Hawaiaan die er werkelijk de ballen van snaaide en na twee weken les nog steeds geen werkwoord kon vervoegen. Genoeg hilarishce momenten dus, helemaal aangezien de meeste onderwerpen die aan bod kwamen gebaseerd waren op onze dagelijkse beslommeringen. We weten nu dus heel goed hoe we in het Spaans het lekkerste eten kunnen bestellen, uit te vogelen waar de beste discotheken zitten, hoe duidelijk te maken dat je een gigantische kater hebt en hoe je het beste een Argentijn kunt versieren of van je af kunt slaan. We hebben de cursus beeindigd met galgje, waarbij de Hawaiaanse galg aan een palmboom hing en de Nederlandse aan een molen. Jullie snappen dat het niveau tot het dieptepunt gedaald was..
Tijdens de cursus heb ik in hetzelfde hostel gezeten in hartje Palermo waar we al gauw een leuke groep om ons heen verzameld hadden. In mijn kamer was de EU goed vertegenwoordigd met een Belgische, Francaise, hubsche Deutsche en ik. Erg veel lol gehad, veel drankjes gedaan en veel uit eten geweest. Geloof me, in Buenos Aires is het elke dag feest. Na hier bijna drie weken gebleven te zijn leek het me beter voor mijn verdere reis en voor mijn gezondheid het feestgedruis achter me te laten en te beginnen aan mijn trip.
Aangezien het hier winter wordt, heb ik besloten zo snel mogelijk naar het zuiden af te reizen voordat het echt te koud wordt. Ik heb een vlucht genomen van BsAs naar El Calafate, een stadje in het zuiden van Argentinie in Patagonie. Dit dorp dient vooral als uitvalbasis naar nabijgelegen Perito Moreno, een van ‘s werelds meest bekende gletsjers, 60 meter hoog en met een oppervlakte van ca. 1600 vierkante kilometer. Wat verder deze gletsjer vrij uniek maakt is haar dynamische karakter: de gletsjer verplaatst elke dag een paar meter.
Vanuit Calafate heb ik een trekking gemaakt naar de gletsjer, waarbij we naast 100 fotomomenten als kersje op de taart een stuk op het ice gehiked hebben met speciale ‘ crampons’ onder onze schoenen. Onvergetelijk. Verder heb ik een dagtrip per boot gemaakt naar twee andere glaciers, Upsala en Spegizzini. Ongelooflijk bizar om per boot te zigzaggen tussen de gletsjers. Dan pas merk je hoe indrukwekkend de natuur kan zijn. Verder op de boot een groep doldwaze Colombianen ontmoet en whiskey met ze gedronken om de kou uit onze ledematen te verdrijven.
Calafate zelf is vrij toeristisch, belachelijk duur en niet heel bruisend. Mijn hostel was echter een van de beste en leukste waar ik ooit heb gezeten waardoor ik mijn verblijf met twee dagen heb verlengd en met een Ier, Australier en een Nederlander de dagen heb gevuld met rondlopen in het stadje, uitslapen en koken onder het genot van een glas wijn en twee op de gitaar pingelende maatjes.
Vervolgens naar een klein dorpje in de buurt van Calafate afgereisd, El Chalten, de bakermat voor hikend volk. Ietwat met tegenzin begon ik op mijn hardloopschoenen aan de eerste klim, me afvragend waarom ik me in godsnaam voor de lol een berg zou opstorten en in het zweet en in de blaren zou werken. Verrassend genoeg vond ik het fantastisch en in plaats van de geplande drie uur hiken hebben we er nog een goede vier uur aan vastgeplakt, zodat we in het donker met een zaklamp struikelend over de rotsen en de wilde zwijnen uiteindelijk gesloopt het dorp bereikt hebben. Een glas wijn en een bord ravioli hebben me nog nooit zo goed gesmaakt! Maar het gevoel wat over je heen glijdt als je eenmaal de top van de berg bereikt en het adembenemende uizicht ziet is fantastisch. Dus de smaak van het hiken goed te pakken gekregen en de dag erna weer een hike gedaan naar een andere bergtop (Fitz Roy) met een Amerikaan uit mijn hostel. ‘s Avonds weer terug naar El Calafate om me fysiek en mentaal voor te bereiden op een 30 (!!!) urige busreis naar Bariloche.
Hierover meer in een volgende update, want het verhaal is nu al ellenlang…
Hoorde dat de lente eindelijk is aangebroken in Nl en dat de terrassen alweer goed gevuld zijn! En hoe was Koninginnedag?
Besote!
-
04 Mei 2008 - 21:08
Bir:
Leuk om weer wat van je te horen! Zie je al helemaal zitten in de spaans les met die homofiele italiaanse designer en hawaiaan, geweldig, haha! Geniet ervan daar en dikke zoen van mij XXXXXX Bir -
04 Mei 2008 - 21:08
Denzel:
hola pris,
fotootjes zien er helemaal te gek uit! vooral die met tyler; lijkt op prins pils!
Qday was top!krijsend lekker weer, dus bootjes in de grachten, lallende boeren en brakende oma's.
ben benieuwd waar je volgende avonturen ons heen brengen!
x
d -
04 Mei 2008 - 22:47
Eva:
he liefie, goed om van je te horen! Fijn dat je zo geniet. Lekkere mannen op de foto;-)! Afgelopen 5 dagen in New York geweest (fantastisch) nu training in CHicago. Mail snel weer!! Kussie -
05 Mei 2008 - 06:01
Huib:
Marjo,
Net op het werk en om op te laden je berichtje gelezen... Klinkt helemaal super. We zijn jaloers hier!
xh -
05 Mei 2008 - 06:38
Arianne:
Hi Marjo,
geweldig om je avonturen te lezen en heerlijk om de werkweek zo te beginnen ;)Succes nog met hiken en take care!
x Arianne -
05 Mei 2008 - 07:27
Willemijn:
Hey Meis,
Koninginnedag was geweldig, maar als ik jouw verhalen lees verbleekt die dag.... ;-)
x,
Wil -
05 Mei 2008 - 08:12
Lous:
Lieve Lein!
Wat weet je het ook mooi op papier te zetten!! Fijn dat je het zo goed naar je zin hebt, het klinkt fantastisch allemaal!
Hier alles top, maar ik houd je op de hoogte!
liefs! -
05 Mei 2008 - 08:43
Ali O.:
Marjo de parjo,
potverdikkie wat een mooie verhalen schrijf je weer... Moet zeggen dat ik erg jaloers op je ben, wat een goed idee om een paar maanden te gaan reizen. Wanneer kom je terug dan kunnen we weer eens wat gaan drinken (of stop je na je reis voor de rest van je leven?)
Aal -
05 Mei 2008 - 14:55
Martien:
Gerda, ik ben echt jaloers! Wat een coole verhalen! Andere kant van patagonie was ik een jaar geleden! Wou dat ik er weer was. Bariloche is leuk he? Geniet lekker meis,hoe lang blijf je eigenlijk nog? KUS Martien -
06 Mei 2008 - 06:43
Dorien:
He Marjo,
Wat een mooi verhaal, is vast hilarisch geweest op de Spaanse les! Klinkt allemaal heel fantastisch en je foto's zijn geweldig!!! Ik krijg steeds meer zin om ook die kant op te gaan!
Hier is het eindelijk briljant weer: super zonnig en lekker warm zodat die bleke snoeten van ons ook weer een leuk kleurtje krijgen!
Veel plezier nog en vaker schrijven hoor, is veel te leuk die verhalen!
Kus Do -
07 Mei 2008 - 18:10
Li:
Poehee Marjo wat een lang verhaal...maar heel leuk om te lezen!! Blij dat er weer een teken van leven deze kant op kwam. Geniet van alles daar!
hele dikke kus Li -
09 Mei 2008 - 13:15
Marlies:
He lieve Marjo!
Wat een ontzettend gave foto's! Die glaciers, wat mooi! Dat je daar zo dicht bij bent geweest! Ik volg je verhalen op de voet....was inderdaad al een beetje benieuwd wanneer je ons weer eens liet mee genieten!
Kijk uit naar de volgende update!
Kus Marlies
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
