Indonesia part 2: Bali
Door: Marjo en Ria
Blijf op de hoogte en volg Marjolein
14 Augustus 2013 | Indonesië, Gili Trawangan
Ha allen,
Tijd voor de Bali update, aangezien we inmiddels alweer op Lombok zitten.
Vorige verslag eindigde ermee dat we na onze teleurstellende vulkaantocht op de ferry naar Bali gedumpt werden. Bestemming: Seminyak, een bekend strandoord op Bali, vlakbij Kuta. Laatstgenoemde is een kruising tussen Chersonissos en Salou en wordt gekenmerkt door 247 straalbezopen Australiers. Hier zaten wij niet echt op te wachten, dus de keuze voor Seminyak was snel gemaakt: ook toeristisch, maar meer up class met sjieke strandtenten, maar ook heel veel strandtentjes met chille zitzakken op het strand. En heeeeeeel veel massagetenten, dus ik was helemaal in mijn nopjes (al moet ik bekennen dat elk oord waar maar toeristen komen spa’s en massagetenten hebben, dus ik had stiekem al 3 keer op de massagetafel gelegen, wat echt een appel en een ei kost hier, ca 4 -5 euro).
In Seminyak hadden we na een week afzien en vroeg opstaan wel weer wat luxe verdiend, lees: aperelaxed hotel met zwembad, eindelijk weer een goed, schoon bed en weer warm water, jeuh! Hier zijn we 2 dagen lekker bijgekomen op het strand om vervolgens door te reizen naar Ubud, het spirituele en artistieke hart van Bali, zo lieten we ons vertellen.
De reis hier naar toe had nogal wat voeten in aarde, aangezien onze bus welgeteld 500 meter op weg was toen hij de geest gaf. De chauffeur probeerde de bus nog aan de praat te krijgen en alle kerels uit de bus kregen de opdracht de bus aan te duwen, terwijl de chauffeur de openliggende rokende motor aan de de praat probeerde te krijgen. 4 pogingen, toen werd de handdoek in de ring gegooid en werd er een nieuwe bus geregeld. Vertraging: 1 uur. Uiteindelijk na een busrit van 1,5 uur aangekomen in Ubud. Erg leuk om te zien dat we steeds meer de rimboe en de rijstvelden in reden, een volledig ander landschap dan de kust.
In Ubud rijden praktisch geen taxi’s, dus het werd de benenwagen met onze backpacks + rugzakken en het leek nog best een endje lopen. Na 10 minuten lopen kwamen we er ook nog achter dat we de kaart verkeerd gelezen hadden, dus we konden weer rechtsomkeert. Een uur later kwamen we afgepeigerd aan bij onze homestay, een heel schattig onderkomen bij een familie thuis tussen de rijstvelden inclusief huiskonijn. Vader was danser en schilder en ik was uiteraard de zak om al zijn kunstwerken te mogen bewonderen in de hoop dat ik wat zou kopen. De een was nog lelijker dan de ander. Gelukkig heeft hij zijn danskunsten niet gebotvierd op ons.
De volgende dag zouden we vol goede moed met de fiets door de rijstvelden gaan touren, maar ons enthousiasme werd iets getemperd toen het ‘s ochtends vroeg met bakken uit de hemel kwam. So far het lekkere weer. Na 2 uur wachten op ons balkon, kwamen we tot de conclusie dat de buien niet overwaaiden, dus hoppa, poncho’s uit de tas en gaan!
Er was ons verteld dat het superleuk was om per fiets de omgeving te verkennen, aangezien Ubud midden in de rijstvelden ligt en alles goed befietsbaar zou zijn. Naast de rijstvelden hadden wij nog 2 tempels op het programma staan, wat volgens onze inschatting ca 12 km fietsen was, dus dat zouden wij Hollanders wel even in een uurtje fiksen. We kwamen van een koude kermis thuis, want na 1,5 uur hellingen opfietsen, kwamen we tot de conclusie dat we slechts 3 km hadden afgelegd.. Als we zo door zouden gaan, zou dat betekenen dat we in het donker en 4,5 uur later bij de tempel aan zouden komen. Tijd voor plan B: gestopt bij een winkeltje aan de kant van de weg, waar we na 20 minuten onderhandelen (2 lifts op de brommert afgewezen door belachelijke prijzen) de neef van de buurman van de eigenaar van de winkel zover kregen dat hij ons in een feloranje busje voor een schappelijke prijs naar de tempels zou brengen. Het leek op een soort klein schoolbusje met 2 lange banken achterin, waar Ria en ik dubbelgeklapt iets probeerden van de omgeving te zien.
Tempel 1, Gunung Kawi, was enorm indrukwekkend en was precies zoals de Lonely Planet het omschreef: een regelrechte Indiana Jones ervaring; een tempelcomplex midden in de jungle waar je via exact 270 traptreden het complex betrad. Erg indrukwekkend. En gelukkig regende het inmiddels ook weer!
Tempel 2, Tirta Empul, was met name indrukwekkend aangezien hele volkstammen hier komen baden in het heilige water van een twintigtal fonteinen/kranen en al poedelend allerlei rituelen uitvoeren (zo zette 1 dame bij elke fontein een klein offer neer, bestaande uit een soort mandje met bloemetjes, koekjes,geld, wierook,etc).
Hierna met gierende banden terug naar onze fietsen om voor het donker terug te kunnen fietsen naar Ubud. Dit aangezien we geen lichten op onze fietsen hadden, maar misschien nog wel meer aangezien we op de ‘grote’ mainroad moesten rijden en aangezien de mensen hier als idioten rijden, leek terugrijden bij daglicht de veiligste optie.
Dag 3 hadden we een tripje naar de mooiste en grootste rijstvelden van Bali op het programma staan, Jatiluweh. Onze vriend van de vorige dag wilde ons voor een mooie prijs wel weer brengen, maar met de ervaring van de vorige dag (nul uitzicht en een halve hernia), hadden we al snel besloten dat we een andere chauffeur zouden zoeken. De familie waar we verbleven waren redelijk bedreven in het ronselen van chauffeurs, dus een uur later stond Made (zo heet elke man hier trouwens) op de stoep in een splinternieuwe wagen (Made deed waarschijnlijk goede zaken). Ria onderhandelde snel de prijs uit van de gevraagde 500.000 naar 150.000 (deze hadden we immers achter de hand) en 5 minuten later waren we op pad. De rijstvelden waren inderdaad adembenemend, al was het ook hier ietwat sfeerverlagend dat het wederom regende. Terug in Ubud trokken we de knip om Made te betalen en ja hoor, Made over de flos, want hij had begrepen dat we voor 450.000 zouden gaan, terwijl Ria zeker 5 keer de prijs van 150 had herhaald. De oorspronkelijke liefde was direct bekoeld. We zaten even met samengeknepen billetjes op de achterbank, aangezien Made alle deuren vergrendelde en wegreed, volledig over zijn toeren. Het ging hier dus duidelijk om een misverstand en we werden niet geflest. Uiteindelijk de boel gesust en meeting in the middle (we hadden immers beiden schuld), dus na Made 300.000 IDR in zijn handjes gedrukt te hebben, zijn we de auto uitgesprongen. Om bij te komen van de schrik hebben we onszelf maar getrakteerd op een massage en een pedicure.
Tijd voor een volgend avontuur, dus op naar Lombok!
Stay tuned!
X Marjo en Ria
Tijd voor de Bali update, aangezien we inmiddels alweer op Lombok zitten.
Vorige verslag eindigde ermee dat we na onze teleurstellende vulkaantocht op de ferry naar Bali gedumpt werden. Bestemming: Seminyak, een bekend strandoord op Bali, vlakbij Kuta. Laatstgenoemde is een kruising tussen Chersonissos en Salou en wordt gekenmerkt door 247 straalbezopen Australiers. Hier zaten wij niet echt op te wachten, dus de keuze voor Seminyak was snel gemaakt: ook toeristisch, maar meer up class met sjieke strandtenten, maar ook heel veel strandtentjes met chille zitzakken op het strand. En heeeeeeel veel massagetenten, dus ik was helemaal in mijn nopjes (al moet ik bekennen dat elk oord waar maar toeristen komen spa’s en massagetenten hebben, dus ik had stiekem al 3 keer op de massagetafel gelegen, wat echt een appel en een ei kost hier, ca 4 -5 euro).
In Seminyak hadden we na een week afzien en vroeg opstaan wel weer wat luxe verdiend, lees: aperelaxed hotel met zwembad, eindelijk weer een goed, schoon bed en weer warm water, jeuh! Hier zijn we 2 dagen lekker bijgekomen op het strand om vervolgens door te reizen naar Ubud, het spirituele en artistieke hart van Bali, zo lieten we ons vertellen.
De reis hier naar toe had nogal wat voeten in aarde, aangezien onze bus welgeteld 500 meter op weg was toen hij de geest gaf. De chauffeur probeerde de bus nog aan de praat te krijgen en alle kerels uit de bus kregen de opdracht de bus aan te duwen, terwijl de chauffeur de openliggende rokende motor aan de de praat probeerde te krijgen. 4 pogingen, toen werd de handdoek in de ring gegooid en werd er een nieuwe bus geregeld. Vertraging: 1 uur. Uiteindelijk na een busrit van 1,5 uur aangekomen in Ubud. Erg leuk om te zien dat we steeds meer de rimboe en de rijstvelden in reden, een volledig ander landschap dan de kust.
In Ubud rijden praktisch geen taxi’s, dus het werd de benenwagen met onze backpacks + rugzakken en het leek nog best een endje lopen. Na 10 minuten lopen kwamen we er ook nog achter dat we de kaart verkeerd gelezen hadden, dus we konden weer rechtsomkeert. Een uur later kwamen we afgepeigerd aan bij onze homestay, een heel schattig onderkomen bij een familie thuis tussen de rijstvelden inclusief huiskonijn. Vader was danser en schilder en ik was uiteraard de zak om al zijn kunstwerken te mogen bewonderen in de hoop dat ik wat zou kopen. De een was nog lelijker dan de ander. Gelukkig heeft hij zijn danskunsten niet gebotvierd op ons.
De volgende dag zouden we vol goede moed met de fiets door de rijstvelden gaan touren, maar ons enthousiasme werd iets getemperd toen het ‘s ochtends vroeg met bakken uit de hemel kwam. So far het lekkere weer. Na 2 uur wachten op ons balkon, kwamen we tot de conclusie dat de buien niet overwaaiden, dus hoppa, poncho’s uit de tas en gaan!
Er was ons verteld dat het superleuk was om per fiets de omgeving te verkennen, aangezien Ubud midden in de rijstvelden ligt en alles goed befietsbaar zou zijn. Naast de rijstvelden hadden wij nog 2 tempels op het programma staan, wat volgens onze inschatting ca 12 km fietsen was, dus dat zouden wij Hollanders wel even in een uurtje fiksen. We kwamen van een koude kermis thuis, want na 1,5 uur hellingen opfietsen, kwamen we tot de conclusie dat we slechts 3 km hadden afgelegd.. Als we zo door zouden gaan, zou dat betekenen dat we in het donker en 4,5 uur later bij de tempel aan zouden komen. Tijd voor plan B: gestopt bij een winkeltje aan de kant van de weg, waar we na 20 minuten onderhandelen (2 lifts op de brommert afgewezen door belachelijke prijzen) de neef van de buurman van de eigenaar van de winkel zover kregen dat hij ons in een feloranje busje voor een schappelijke prijs naar de tempels zou brengen. Het leek op een soort klein schoolbusje met 2 lange banken achterin, waar Ria en ik dubbelgeklapt iets probeerden van de omgeving te zien.
Tempel 1, Gunung Kawi, was enorm indrukwekkend en was precies zoals de Lonely Planet het omschreef: een regelrechte Indiana Jones ervaring; een tempelcomplex midden in de jungle waar je via exact 270 traptreden het complex betrad. Erg indrukwekkend. En gelukkig regende het inmiddels ook weer!
Tempel 2, Tirta Empul, was met name indrukwekkend aangezien hele volkstammen hier komen baden in het heilige water van een twintigtal fonteinen/kranen en al poedelend allerlei rituelen uitvoeren (zo zette 1 dame bij elke fontein een klein offer neer, bestaande uit een soort mandje met bloemetjes, koekjes,geld, wierook,etc).
Hierna met gierende banden terug naar onze fietsen om voor het donker terug te kunnen fietsen naar Ubud. Dit aangezien we geen lichten op onze fietsen hadden, maar misschien nog wel meer aangezien we op de ‘grote’ mainroad moesten rijden en aangezien de mensen hier als idioten rijden, leek terugrijden bij daglicht de veiligste optie.
Dag 3 hadden we een tripje naar de mooiste en grootste rijstvelden van Bali op het programma staan, Jatiluweh. Onze vriend van de vorige dag wilde ons voor een mooie prijs wel weer brengen, maar met de ervaring van de vorige dag (nul uitzicht en een halve hernia), hadden we al snel besloten dat we een andere chauffeur zouden zoeken. De familie waar we verbleven waren redelijk bedreven in het ronselen van chauffeurs, dus een uur later stond Made (zo heet elke man hier trouwens) op de stoep in een splinternieuwe wagen (Made deed waarschijnlijk goede zaken). Ria onderhandelde snel de prijs uit van de gevraagde 500.000 naar 150.000 (deze hadden we immers achter de hand) en 5 minuten later waren we op pad. De rijstvelden waren inderdaad adembenemend, al was het ook hier ietwat sfeerverlagend dat het wederom regende. Terug in Ubud trokken we de knip om Made te betalen en ja hoor, Made over de flos, want hij had begrepen dat we voor 450.000 zouden gaan, terwijl Ria zeker 5 keer de prijs van 150 had herhaald. De oorspronkelijke liefde was direct bekoeld. We zaten even met samengeknepen billetjes op de achterbank, aangezien Made alle deuren vergrendelde en wegreed, volledig over zijn toeren. Het ging hier dus duidelijk om een misverstand en we werden niet geflest. Uiteindelijk de boel gesust en meeting in the middle (we hadden immers beiden schuld), dus na Made 300.000 IDR in zijn handjes gedrukt te hebben, zijn we de auto uitgesprongen. Om bij te komen van de schrik hebben we onszelf maar getrakteerd op een massage en een pedicure.
Tijd voor een volgend avontuur, dus op naar Lombok!
Stay tuned!
X Marjo en Ria
-
14 Augustus 2013 - 23:56
Monique:
Hoi Marjolein,
Wat een uitgebreid verslag! Jammer, dat jullie zoveel regen hebben. Bali is zo ongelooflijk mooi en al die zalige massages! Ik vrees, dat jullie idd op de verkeerde plek zijn aangekomen. Kuta beach en Sanur hebben wij angstvallig vermeden.Had ik het allemaal geweten, dan had ik toch wel wat leuke tips gehad! Lombok schijnt ook zo mooi te zijn. Is dat ook Hindoe?
Wij genieten nog steeds van de Haan, alhoewel Jo nu al 2 dagen met een fikse voedselvergiftiging in bed ligt. Hopelijk is het morgen de laatste dag, is voor hem niet leuk en gewoon stik ongezellig. Moest dus ook vanavond 1 kilo garnalen pellen, 2 u over gedaan, maar ...........de tomaat crevette zal dadelijk wel overheerlijk smaken.
Ondertussen hier wat aan t schoonmaken, want 2 weken met kinderen en hond laat z'n sporen achter. Heb prachtige boeken, dus ik kom de tijd wel door.
Geniet nog van de laatste dagen! X ook voor je vriendin -
15 Augustus 2013 - 10:28
Marion Jansen:
Lieve dames,
Wat weer een verhalen! Dit had je niet op Vlieland meegemaakt.
Stiekem zal ik het toch ook wel fijn vinden als jullie weer gezond en wel terug zijn.
Geniet van je trip en pas goed op jezelf.
Veel liefs,
Marion
-
15 Augustus 2013 - 16:22
Martha :
Lieverds,
Pfff wat een verhalen weer! Volgens mij zijn jullie inmiddels op de bounty islands waar hopelijk niets anders te doen is dan een beetje zwemmen, snorkelen en relaxen!
Take care en geniet. Evenals als Marion zien we uit naar een gezonde en veilige terugkomst a.s. maandag. Moeders!!!
Liefs,
Martha
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
